Na een scheiding verandert er veel. Niet alleen aan de buitenkant, in je dagelijks leven, in de structuur van je gezin, maar ook van binnen. Er schuift iets op. In hoe jij jezelf ziet. In hoe je naar jezelf kijkt. Want wie bén jij nu?
Misschien voelde je je voorheen iemands partner. Misschien zag je jezelf vooral als onderdeel van een gezin. Misschien gaf dat je houvast of richting. Of gewoon: vanzelfsprekendheid. En nu? Nu weet je het soms gewoon niet. Mijn cliënten zijn hier vaak ook zoekende in. Ben je benieuwd naar de ervaringen van Anne en Daan die bij mij een traject volgden? Scroll dan gauw naar beneden.
Na een scheiding kan het voelen alsof je terugvalt op jezelf. Alsof je weer ‘alleen’ bent, maar wat is alleen zijn en wat is een gevoel van eenzaamheid? Je bent namelijk niet alleen. Je bent nog steeds ouder. Je vormt nog steeds een gezin – al ziet het er anders uit dan voorheen. Dat vraagt wel om een herziening van je eigen verhaal. Van je identiteit. Want wie ben jij, nu je niet meer leeft in het verhaal van ‘samen’? Wie ben jij, los van het plaatje dat je ooit voor je zag? En belangrijker nog: wie wil jij zijn?
Veel mensen meten zichzelf (onbewust) af aan een beeld van ‘hoe het hoort’. Een standaard die ons vaak van jongs af aan wordt ingeprent: het kerngezin dat intact blijft. En als dat niet lukt, voelt het alsof jij gefaald hebt. Misschien hoor je jezelf zeggen: “Ik ben mislukt.” Of voel je schaamte als je mensen tegenkomt die het ‘wel voor elkaar’ lijken te hebben.
Als je bovendien weinig mensen kent die gescheiden zijn, wordt dat gevoel versterkt. Het voelt alsof jij de uitzondering bent. Maar dat ben je niet. De helft van de duurzame relaties strandt. Je staat niet alleen. En je hoeft je niet te schamen. Wat je wél mag doen: je referentiekader bijstellen. Niet om te relativeren, maar om realistischer te kunnen kijken. Om je blik te verruimen. En vooral: om jezelf te ontlasten van de standaard die je neerzet. Om weer gelukkig te kunnen worden.
Onze identiteit wordt niet alleen gevormd door wie we zijn, maar ook door hoe we dénken dat anderen ons zien. Als jij jezelf ziet als iemand die tekort is geschoten, denk je al snel dat anderen dat ook vinden. En dat doet iets met je eigenwaarde. Met je plek in de wereld. Daarom is het belangrijk om stil te staan bij je overtuigingen. Welke oordelen draag je met je mee? Wat vertel jij jezelf over wie jij bent geworden? En wat als dat niet allemaal waar hoeft te zijn?
Het helpt enorm om andere gescheiden ouders op te zoeken. Vrienden, collega’s, kennissen. Het is fijn als er een aantal mensen om je heen begrijpen waar jij doorheen gaat. In ieder geval mensen bij wie je mag zijn wie je nu bent. Dat je voelt dat je ok bent. Niet iedereen heeft de woorden voor verlies en verdriet, maar herkenning en erkenning zit vaak al in een blik. In je gehoord voelen en gezien worden. Dat contact werkt helend. Het relativeert je angsten. Het verzacht je schaamte. Het helpt je om je verhaal opnieuw vorm te geven. Vanuit meer mildheid.
Misschien ben je nog onderdeel van een vriendengroep waar iedereen nog samen is. Dat kan pijnlijk en confronterend zijn. Het kan je het gevoel geven dat je de uitzondering bent. Voel je daarbij veel ongemak? Wees daarin eerlijk naar jezelf. Misschien helpt het om een tijdje iets meer afstand te nemen. Of om wél naar dat feestje te gaan, maar vooraf te vragen of mensen even niet een gesprekje met je aangaan over de scheiding. Maak bespreekbaar wat je nodig hebt. Niet om de verbinding te verbreken, maar juist om op die momenten goed voor jezelf te zorgen.
Wat heb je los te laten? Wat mag je verwelkomen? En wat heb je daarin nodig, van jezelf en van anderen? Want je bent niet alleen het verlies. Je bent zoveel meer. Je bent ook op weg naar een hernieuwde versie van jezelf. Misschien voel je dat nu nog niet. Misschien is het nu vooral zoeken. Maar weet: je bent onderweg. Je komt er wel.
Tot slot iets wat ik nog niet eerder zo heb gedaan in een blog. Ik deel twee ervaringsverhalen van ouders die ik mocht begeleiden in een individueel traject en hun verhaal wilden delen rondom dit thema, om andere ouders een hart onder de riem te steken en om de gevoelens rondom dit onderwerp de normaliseren.
Anne (41) – moeder van twee
“Ik wist niet meer wie ik was zonder hem”
De eerste weken na de scheiding voelde ik me leeg. Niet alleen verdrietig of boos, maar echt leeg. Alsof iemand het fundament onder mijn leven had weggetrokken. Twaalf jaar lang waren we een team. Niet altijd gelukkig, zeker niet in de laatste drie jaar, maar we vormden wel een gezin. En ineens was dat weg.
Ik was moeder, ja. En dat bleef ik. Maar ik merkte dat ik mezelf vooral had gezien als zijn partner. Degene die zorgde dat alles liep, die de boel bij elkaar hield. Toen dat niet meer hoefde, viel er iets weg. Ik wist niet meer wie ik was zonder hem.
Op een avond zat ik alleen op de bank. Kinderen in bed, geen afspraken. Ik voelde me alsof ik van buiten naar mijn eigen leven keek en dacht: ‘dit is het dus’. Dit is mijn nieuwe leven. En ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.
Langzaam begon ik met kleine dingen. Ik begon met wandelen. Een oud notitieboek vond ik terug, met schetsen van jaren geleden. Blijkbaar had ik ooit willen tekenen. Dat voelde ver weg, maar ik pakte het weer op.
In gesprekken Roos ontdekte ik dat ik niet gek was. Dat het normaal is om je verloren te voelen na een scheiding. En dat je niet terug hoeft naar ‘wie je was’. Je mag iets nieuws worden. Iets anders. Iets wat past bij waar je nu staat. Ik ben nog steeds moeder. Maar ik ben óók weer iemand die zichzelf aan het leren kennen is. En dat voelt, eindelijk, een beetje, als een nieuw begin.
Daan (45) – vader van drie
“Ik voelde me minder vader”
Na de scheiding voelde ik me mislukt. Alsof ik had gefaald. Dat is misschien een hard woord, maar zo was het. Alsof ik een stempel op mijn voorhoofd had: ‘gescheiden man, vader van een gebroken gezin’. In mijn hoofd hoorde ik de stem van mijn eigen vader, die altijd zei: “Je houdt je gezin bij elkaar, wat er ook gebeurt.”
Maar het was niet meer vol te houden. Niet voor mij en uiteindelijk ook niet voor haar. En dus kwam het moment dat we uit elkaar gingen. Voor de buitenwereld leek het rustig te verlopen. Geen vechtscheiding. Co-ouderschap. Maar vanbinnen voelde het allesbehalve rustig.
Op mijn dagen zonder de kinderen wist ik me geen raad. Ik liep tegen de muren omhoog. Dan zat ik aan tafel met een bord pasta voor één en ik dacht: wie ben ik nu? Waar doe ik het voor? Ik ben niet iemands partner. Op deze dagen ben ik zelfs geen vader meer. Wat ben ik nog?
Het omslagpunt kwam toen een vriend tegen me zei: “Je bent niet minder vader, omdat je niet elke dag bij je kinderen bent.” Dat raakte me. Want dat was wat ik geloofde.
Ik ben nu bezig mijn identiteit niet meer alleen te baseren op wat ik niet meer ben, maar op wat ik nog wél ben. Een betrokken vader. Iemand die fouten maakt, maar ook groeit. Iemand die opnieuw leert voelen wat belangrijk is. En soms lukt dat, soms niet. Maar elke dag voel ik me weer meer mezelf.
Een grote dank aan Anne en Daan dat ze hun verhaal hier wilden delen om andere gescheiden ouders te inspireren!
Hopelijk geeft het je steun.
In het Online Programma komen alle thema’s samen die er toe doen voor het proces na je scheiding. Van het scheidingsbesluit, jouw ouderschap en vriendschappen na scheiding tot weer gaan daten.
Scheidingstherapeut en oprichter van Vitaal na Scheiding. Ik zet al mijn opgedane kennis en kunde vanuit mijn jarenlange werkervaring met gescheiden ouders in om jou verder te helpen. Ik heb al honderden ouders mogen begeleiden bij dit proces.
Laagdrempelig aan de slag met je persoonlijke proces? Download voor slechts €17,- het 107 pagina tellende werkboek van Vitaal na Scheiding.
Meten is weten. Ze de eerste stap en vraag de gratis Pijlermeting aan. Zodat jij ziet waar jij op dit moment staat in je proces na de scheiding.
Meet waar jij staat in je proces na je scheiding met deze gratis Pijlermeting.
Ik schrijf me hierbij automatisch in voor de mailinglijst, waarvoor ik mij altijd weer kan afmelden.
Meet waar jij staat in je proces na je scheiding met deze gratis Pijlermeting.
Ik schrijf me hierbij automatisch in voor de mailinglijst, waarvoor ik mij altijd weer kan afmelden.